Forrige uke tok Sorgenfri på seg et viktig samfunnsoppdrag, nemlig å dra lavkultur-konseptet opp fra gjørma. Målet var å fjerne det urettferdige negative ryktet som lavkultur har fått. Vi skal være stolte av våre guilty pleasures og harry-vaner. Lavkultur skal bli høykultur! Så her får du våre lavkulturelle anbefalinger.

Camping

Camping er noe mange assosierer med trange køyesenger, grilldress og en solbrent gammel mann iført badetruse. Og det er akkurat det camping er, men camping er også mye mer enn det. Det er late sommerdager på stranda, fine sykkelturer langs kysten og koselige restaurantbesøk der man spiser de beste blåskjellene Norge har å by på.

Jeg har vært minst en uke på camping alle sommere jeg kan huske, og jeg har null planer om å slutte.

Camping er en økonomisk (og minst like hyggelig) versjon av hytte ved sjøen. Det beste av alt er at campingvognen kan dekoreres akkurat som man vil. Maritimt-tema, Hawaii-tema, katte-tema? Alt er lov - og ingenting er rart.

Folkene som er på camping er som oftest rare og harry, det er sant. Men camping bringer ut det harry hos alle, ergo det bringer ut det beste i alle.♥

Derfor får camping en sterk 5 fra meg. Fellesdoene trekker litt ned.

Skrevet av Ingrid Holmberg Lurås

Melodi Grand Prix-bingewatching

Det er jo litt pinleg å innrømme det, men alle dei titals timane eg har brukt på å sjå gamle reprisar frå Melodi Grand Prix-universet ber eit viktig vitnesbyrd: eg får berre ikkje nok. Dette er ein hobby som inviterer til kvardagsfest og gir ei slags nostalgisk kjensle frå noko som ein aldri har vore med på. Reprisane er ei gullgruve av dimensjonar. Showa, songane, tekstane, kulissane, dansetrinna, fargane, kostymene, nervene i live-sendingane, altså..you name it. Dette er ein nasjonalskatt som vi bør halde oss for gode til å le av med ironisk distanse. Javel, så er mykje av det rart, men det meste av det er i alle fall av god kvalitet.

To personlege favoritt-reprisar er finalane frå 1976 og 1985. Her er det mykje gull! Stikkord frå 1985 er: overdriven dansekoreografi, skulderputer og trommemaskin. Og frå 1976 blir stikkorda: Jahn Teigen ♥, fløyels-selebukse, rare tekstar og fantastiske synth-lydar. Gled deg til å sjekke det ut. Eg seier ikkje meir.

Frå meg får MGP-bingewatching ein sterk 5’ar. Grunnen til at det ikkje får ein rein 6’ar er rett og slett fordi arven etter dei episke programma ikkje har blitt vidareført på ein like bra måte. Eg veit ikkje kvifor, kanskje er det ikkje show som treff meg? Eller kanskje er ikkje songane/songarane gode nok? Men eg avskriv det ikkje heilt, for kven veit; kanskje ein dag i framtida kan eg ikkje fatte og begripe kva eg skreiv om dei i ein nettsak på Radio Nova i 2023.

Skrive av Dorthea Høstaker Nordheim

Charterfeber

Hver gang jeg ser Charterfeber, uansett sesong og type episode så tar det meg tilbake til de par ukene jeg campa på sofaen til en venninne i Ås. På den tiden bodde jeg fortsatt hjemme i Karasjok, men et mental breakdown førte meg altså til Ås og introduserte meg til verdens beste serie.

Når man tenker på Charterfeber er det kanskje brei østlandsdialekt og harry familier det første man tenker på. De fleste har nok også negative assosiasjoner med ordet harry. Men når man tenker på det, så er de jo bare frampå, byr masse på seg selv, og bryr seg svært lite om hva andre tenker om dem. Joda, de har jo sine øyeblikk i serien hvor man tenker “Gud bevare meg vel, disse folka bør ikke ha lov til å ha et kamerateam etter seg”. Men selv tar de alt på strak arm og med et stort glimt i øyet

Jeg tenker også på all humoren og hjertevarmen man får servert! Ja, for hva er vel vakrere enn å se en guttegjeng bli fullstendig dritings og alt kaoset de klarer å lage i løpet av en kveld. Og hva er mer inspirerende enn å se jakten etter “airish kåffi” være vellykka. Dette viser at Charterfeber ikke bare er en ferietur som er blitt filmet til TV, men en livsstil og ikke minst en reise som tar deg gjennom alle følelser.

Nyt serien som den er ment til å nytes, med potetgull, en kald en og hjernen skrudd av. Da garanterer jeg en super serieopplevelse!

Charterfeber får en klar 6 fra meg.

Skrevet av Iŋgá Káre Márjá Utsi

Hvis du vil høre hva mer vi har å si om dette temaet, så hør resten av sendingen vår her:
Sorgenfri sending: lavkultur

Toppfoto: laget av Ingrid Holmberg Lurås